بوى بهشت مى وزد از کربلاى تو  

  اى کشته اى که جان دو عالم فداى تو


در حیرتم چه شد که نشد آسمان خراب  

  وقتى شنید ناله وا غربتاى تو


    رفتى بپاس حرمت کعبه به کربلا  

    شد کعبه حقیقى دل، کربلاى تو


اجر هزار عمره و حج در طواف توست  

   اى مروه و صفا به فداى صفاى تو


با گفتن رضا به قضائک به قتلگاه   

   شد متحد رضاى خدا با رضاى تو